Κι όταν ο Gary Oldman συναντά τον παραγωγό του Star Wars
Δεύτερος Παγκόσμιος, 1944. Ένα γερμανικό τανκ υποχωρεί από την ανατολική Ρωσία μέσα στην παγωμένη τούνδρα. Όταν όμως σταματά σε ένα λεηλατημένο εβραϊκό χωριό για να περιμαζέψουν οι επιβαίνοντες Γερμανοί στρατιώτες έναν αξιωματικό των SS, μια μυθική οντότητα θα τους πάρει στο κατόπι…
Είναι πολυάριθμα τα φιλόδοξα projects, σε οποιονδήποτε τομέα της τέχνης, που κεντρίζουν το ενδιαφέρον και τη φαντασία μας, που αν γράφαμε για όλα όσα μαθαίνουμε δε θα είχαμε τίποτε χειροπιαστό στα πρωτοσέλιδα. Δυστυχώς η τραγική πλειοψηφία αυτών δε φτάνει καν το στάδιο της προ-παραγωγής. Όμως το Panzer 88 είναι ένα εξ’ αυτών που απαιτεί την προσοχή μας χάρη στα μεγάλα ονόματα που βρίσκονται από πίσω (αλλά και στο πολλά υποσχόμενο concept art του ;)!
Την παραγωγή έχει αναλάβει το βαρύ όνομα του Gary Kurtz, παραγωγού των Star Wars (A New Hope, The Empire Strikes Back), του Dark Crystal και American Graffiti, αλλά και ο Ivor Powell, συμπαραγωγός στα αριστουργήματα του Ridley Scott, Blade Runner και Alien! Πίσω από τη σκηνοθεσία βρίσκεται ο Peter Briggs που έχει καλομελετήσει την εποχή του Β’ Παγκοσμίου, και με προϋπηρεσία στο σενάριο του Hellboy, ενώ πίσω από τα εφέ θα βρεθεί το παγκοσμίως διάσημο studio του Peter Jackson, Weta Workshop των Lord of the Rings και Chronicles of Narnia.
Αν και οι σεναριογράφοι Aaron Mason και James Cowan χτίζουν την ιστορία πάνω από δέκα χρόνια, και η συνεργασία με τα άνωθεν ονόματα έχει ανακοινωθεί από το 2010, το project του Panzer 88 επανήλθε στο προσκήνιο τις τελευταίες ημέρες όταν ξεκίνησαν οι συζητήσεις για το πρωταγωνιστικό τρίο, που αν επαληθευτεί θα τρίβουμε τα μάτια μας… Ο Gary Oldman που δε χρειάζεται συστάσεις ενδέχεται να πρωταγωνιστήσει και να πλαισιωθεί από τον ανερχόμενο Jay Baruchel (The Trotsky, Goon, RoboCop και How To Train Your Dragon) και τον πολύπειρο Γερμανό Thomas Kretschmann (Blade II, King Kong, Immortel, Valkyrie).
Με μια πρώτη αίσθηση, το Panzer 88 συγκαταλέγεται σε αυτό το δύσκολο αλλά εμπνευσμένο είδος της πρόσμιξης ενός περιβάλλοντος B’ (ή A’) Παγκοσμίου Πολέμου με στοιχεία του υπερφυσικού ή τον τρόμο, που έχουμε δει να υλοποιείται με επιτυχία ελάχιστες φορές, όπως στα Hellboy, The Keep και Dead Snow, αλλά εξακολουθεί να ξεσηκώνει το ενδιαφέρον για τους λάτρεις της εποχής, και των υποθετικών εναλλακτικών “what if” σεναρίων. Βέβαια, όπως βιάζεται να επισημάνει ο Peter Briggs σε όσα έχει πει μέχρι σήμερα, σε αντίθεση με παρόμοια projects του φανταστικού, όπως το Hellboy, στο Panzer 88 θα δοθεί μεγαλύτερη σημασία στη λεπτομέρεια του ρεαλισμού της εποχής, με το μυθολογικό στοιχείο να εισβάλλει ουσιαστικά στην πολεμική πραγματικότητα. Η απειλή περιγράφεται σαν μια οντότητα διπλάσια σε μέγεθος από έναν άνθρωπο, με επιρροές από σλάβικη, εβραϊκή, μογγολική και ανατολίτικη μυθολογία.
Αυτού του είδους οι αντιθέσεις αποτυπώνονται και στις βλέψεις του σκηνοθέτη για τους δύο εντελώς διαφορετικούς ατμοσφαιρικά χώρους που θα ακροβατεί η ταινία: το εσωτερικό του τανκ, με τον πολεμικό κλειστοφοβικό ρεαλισμό ενός Das Boot, και το εξωτερικό του, όπου θα βάλει το χεράκι της το studio της Weta για συγκρούσεις επικών διαστάσεων, προετοιμάζοντάς μας για ποιότητα εφέ επιπέδου District 9. Μιλώντας για ρεαλισμό, το τανκ ονόματι «Ίλσα» για παράδειγμα, που είναι και ο κύριος «πρωταγωνιστής», στο προσχέδιο ήταν τύπου Tiger I -για τους γνώστες- όμως αναβαθμίστηκε σε King Tiger εξαιτίας της εποχής που εκτυλίσσεται, αλλά και για να μπορεί να φανεί ανταγωνιστικότερο απέναντι… στην οντότητα που μάχεται.
Ο Peter Briggs δε θέλει να μας ξενίσει το γεγονός της επιλογής της γερμανικής πλευράς στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Μάλιστα, σχολιάζει κάνοντας τον απαραίτητο διαχωρισμό, η ομάδα αυτή των στρατιωτών είναι μια μικρογραφία της Γερμανίας εκείνη την εποχή, και όχι της Ναζιστικής Γερμανίας και η προσέγγισή τους θα γίνει σε πιο ανθρωπιστικά πλαίσια, παρά πολιτικά.
Όσον αφορά την κινηματογραφική αισθητική, ο στόχος είναι να πετύχει τη λιτή αυθεντικότητα του τρόμου των 70’s, να αποπνέει δηλαδή μια αίσθηση ταινίας εκείνης της εποχής. Τώρα βέβαια πόσο εφικτό είναι αυτό με τις προσμίξεις των ψηφιακών εφέ και την απειρία του σκηνοθέτη, αυτό μένει να το δούμε, αλλά αν έχει τη στήριξη που είχε κι ο Neil Blomkamp στο District 9, μπορεί το αποτέλεσμα να είναι θαυματουργό! Ελπίζουμε σε νεότερα σύντομα…
Punk's Repository 